Bu Sensin Şiiri - Gül Aycan

Kimileri yazar, kimileri yazdırır.
Yazdıranlar olmasaydı, yazanlar da olmazdı

Benim sözlerim
Benim elimden çıkmasına rağmen
Benden uzaktır yine de.
Ama sen bir yerde bulup okuyorsun onları
Ve bu sensin diyebiliyorsun.

Bazen gördüğün şey,
Gördüğünü sandığın şey değildir aslında.
Sûrettir görüntünün ardında saklanan çocuk.

Sen konuşmaya değer bir insansın.
Gerçek olduğundan şüphe edilecek kadar iyisin.
Bazen şüphe ediyorum kendimden,
Acaba var mısın gerçekten
Yoksa ben uyuyorum da
Garip bir rüya mı görüyorum?

Gülümse çocuk, gülümse!
Göreyim kalbinin ışığını gözlerinde.

Tanıdığım birini hatırlatıyorsun bana: Kendimi…
İnsanın kendisiyle konuşması gibi bir şey
Seninle konuşmak.
Sana baktıkça kendimi görüyorum sanki.

Bir sen vardır bende saklanan,
Ben bile görsem, tanımam.
Söyle, gerçekten var mısın sen;
Yoksa ben mi uyduruyorum seni?

Aralık 2005