Bu Senin Mektubun Şiiri - Burak Onurlu

Aynı mektubu kaç defa okuyabilir bir insan,
Eğer sevdiğinin son sevgi sözcükleriyse yazılanlar,
Her gün okur, her gün ağlar.
Gözyaşları akarken sayfalara,
Hafiften siler bazı satırları,
Ancak dokunamaz, unutturamaz anıları.

Her şeyi silip atmaya çalıştım defalarca,
Seni hatırlatan her şeyi,
Bir tek yazdığın mektuba dokunamadım.
Yırtmak istedim, yakmak istedim…
Neden yapamadım?
Çünkü yırtmadan önce,
Çünkü yakmadan önce dayanamadım,
Okudum ve ağladım…

Satırlardaki geçmişe gittim seninle beraber,
Anıları yaşadım, sana sarıldım, seninle ağladım,
Seni seviyorum dedin, boynuma sarıldın.
El ele yürüdük, denizi izledik, yine sana doyamadım.

Nasıl ki mektubun yanı başımda duruyor akşamları,
Sen de öylesin, akşamları tek dostum yine sensin.
Rüyalarımdasın, beraberiz, birbirimizi seviyoruz,
Eski günlerdekinden inan daha mutluyuz,
Uyanıncaya kadar bu mutluluğu yaşıyoruz…

Bir gün mektubuna cevap yazacağım,
Kimden geldiğine baktığında,
Belki hatırlamayacaksın ismimi.
Bir tek cümle olacak her zamanki gibi,
“Seni Seviyorum” diyeceğim.
Sayfayı buruşturup atacaksın,
Ben ise gökyüzünde bulut olacağım,
Güneş olacağım,
Sadece senin üstüne yağacak,
Sadece seni ısıtacağım,
Mektubundaki gibi,
Sana yine dokunacağım…

(11,05,2006 / İstanbul)