I
şu son sürat karanlıkçalık,
yok, tam karanlık,
yok değil
yok bu
derken...
kanatlanıveriyorum yine.
bir el,
gizli, güçlü bişey (bilmiyorum)
alıyor (bilmiyorum) ve içinde
sarıdan
sümüksüden
karanlıkçalıktan başka
bir de tatlı ve esinli kadın sesleri
olan bir havaya beni bırakıyor
(bilmiyorum, usulca belki)
...oyalanacağım saatler?
gülüşüyor onlar:
Nasılsa meydan artık onların.
Bu, Senin, Aklınla Dandanakanın...
II
haftalık tekrarlarla
at yarışları
ve
dikimevleri
gibi
düzenli.
III
birkaç kızın toplanıp fıkırdaşması
Yeniyor sonra o eli
ve beni yine buraya (bilmiyorum)
getiriyor...
Kayıt Tarihi : 5.2.2003 20:59:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!