Bu Seni Son Görüşüm

Ben yolcuyum, dünyaysa bir han
Gün adımım, günler adımlarım
yıllar geçti ya koşaradım!
Gölgem kovaladı ardımdan
Bense davet bekledim yarınlardan.

Yıllar yılı geçtiğim bu koridordan
son kez ardıma baktığımda
bir köşede sen vardın.
Alnında yılların çizgisi
gözlerinde hala deniz mavisi.
Kaç kez denize girdim
gözlerinin içinde
Kaç kez maviyi çektim
denizin renginde.

Duvara yasladığın başın
başındaki yumuşacık saçın
Parmaklarıma az mı tarattırdı kendini
Az mı koklattı telinin rengini..

Ya ellerin sevdiceğim?
Ellerini tuttuğumda
sıcaklığı tenime yangın olduğunda
Az mı kaynatmadı kanımı
az mı ısıttı beni kara kışımda.

Son kez ardıma baktığımda
O köşede,
seni taşımaktan
yorulmuş ayakların,
benim ardımda bıraktığım
senin dayanakların
az mı yarıştı benimle, az mı dolaştı
kırlarda benden kaçtı..

Bakma bana gözüm yaşlı
Yanıyorum bağrım yaslı.
Gözüme hapsettiğim gözyaşlarım
parmaklıkları yıktı
sana doğru sel oldu da aktı.

Bu seni son görüşüm.
Kovuluyorum bu handan
yalvarırım, çıkma sakın odandan
siyah saçlarından
başka bir tarak geçmesin
mavi gözlerinden
başka biri denize girmesin.
Unutma;
Seni izlerim öbür dünyadan
Seni beklerim kovulduğun an
bu handan...