Bu Sen Olamazsın Şiiri - Orhan Kaya 2

Karanlık,ıssız bir gecede,
İskelede yapayalnız,
içimdeki atmosferde yok oluyorum.
Yırtılmışçasına yeryüzüne akıyordu,
Sim siyah gökyüzü,
Şeffaf binlerce damla halinde.
Ne sen vardın artık bende,
Nede ben kendimde,
Ben kendi içimde bir başka alemde.

Düşünüyorum da,bu sen değilsin,
Bu sen olamazsın,
Yaşanılmış onca güzel günleri unutup,
Yaşadığımız büyük aşka ihanet edip,
Onursuz bir sevdaya yelken açan,sen olamazsın.
Şimdi; Zincirlerini koparan bir deli tay gibi hırçın,
Nankör bir kedi gibi saldırgan,
Leş kargası gibi riyakâr,sen olamazsın.
Sende tanımsız,bendeki bu büyük aşkı,
Sensizde yaşatmaya and içmişken,
İçimdeki seni yok eden,
Beni günaha iten,sen olamazsın
Şimdi; yüreğim Sensiz
Beynim,bedenim,benliğim sensiz,
Tükenen sevdanın son dizesindeyiz.
Ozanın da dediği gibi,
“Göğsüm daralıyor,yüreğim kanıyor,
Olmasaydı sonumuz böyle.”