Bu şehrin kavakları Şiiri - Kemal Polat

Bu şehrin uzun, uzun kavakları
Bir bozkır kurdu gibi haşindiler.
Serinlettiğini sandığın rüzgarları
Esi,esip, seni sersemlettiler.

Anlamaya vaktin olamadı
İyiyi, kötüyü, güzeli,
Seni öyle sarhoş ettiler'ki
Unuttun sevenlerini, sevgilerini.

Hoş kokulu bir sarı gül'ken,
Koklar, koklar keyiflenirler...
Sen sen olduğunu anladığın da,
'Solmuş' diyerek bir köşeye atarlar.

Bu şehrin fakir bir mahallesinde,
Henüz açılmış bir sarı çiçektin
Üzerinde yeşil giysi gibiydi yaprakların
İlgilendirmedi onları aşkların sevdaların.

Yorgun bir savaşçı gibi
Bak yine şehrinize geldim:
Hoyrat kavakları kemeğe,
Rüzgar olup tepelerinde esmeğe.

Bu şehrin uzun, uzun, kavakları
Bir bozkır kurdu gibi haşindiler.
Ne çok acı çektirmişler sana, ne çok:....
Onlar kesilmeği çoktan hakettiler.

'12 ekim 1962 / Fatih - İst. KemalPolat'