Bu Şehrin Işıkları Şiiri - Şemsi Belli

Şehrin bütün pencereleri yandı
Sofralar kurulmuştur her evde şimdi,
Sofralar ki, insanlar oturur yığın yığın
Sofralar ki, çatal-kaşık sesleri dolu...

Şehrin bütün pencereleri yandı
Herkes kendi kaderini yaşar yeniden.
Ben de kendi kaderimi yazarım...
Işığı sönük küçük odamda...

Anne diyebilen insanlar vardır.
Yavrum diyebilen kadınlar dolaşır bu odalarda.
Karanlıklar annem benim...
Yavrusuyum gecelerin...

Şehrin bütü pencereleri yandı...
Kimi örgü örer... kimi fal bakar...
Benim fakir evimin penceresinden
Tanımadığım bir hayal bakar...

........................................

Anneler! okşamayın çocuğunuzu...
Benim annem çok uzaklarda.
İçimde bir damar koptu sanırım.
Kapayın pencerelerinizi kardeş insanlar
Neş'enizi kıskanırım...