Bu Şehrin Geceleri Şiiri - Ömer Karakaş

Alaca karanlığın ıslattığı sokakta
Başım önüme düşmüş, ruh gibi yürüyorum
Yar diyorum, acab yar durur hangi durakta
Gel-gitler arasına sıkışmış soruyorum.

Üç-beş tane yıldızı zor seçiyorum yalnız
Ay kaçında bu akşam bulutlar arkasında
Perde perde uzanmış gölgelerden bir deniz
Ve her biri korkumun sanki şahikasında

Ne bir eşlik eden var geçerken onca cengi
Sineme cesareti ne körükleyen berdüş
Ve öyleki, mekanlar giymiş o ander rengi
Gecenin kucağında ölü doğarken her düş

Yalnızlık gırdabına mı düşmüş arabalar?
Çıldırtan sessizliğin kesilmez mi hiç sesi?
Bu gönül sevgilide ne bulur da çabalar?
...Ki kavuşma uğruna heba eder kafesi?

Bu ayrılık acısı, sonu gelmez hezeyan
Sürgünleri vermekten geri durmaz her gece
Ve ölüm soğuğunu hissettirdikçe zaman
Sanki; düşmemi bekler kuytulardan bin cüce

Sahibinin kovduğu sokak kedisi gibi
Yarasa anılarda teselli arıyorum
Ah, ander koca şehir; ah, gönlümün sahibi!
Bir gün yüzü gösterin, kaçtır yalvarıyorum....