Bu Şehrin Çaresizleri

Bugün yine seni gördüm
Tek başına sokakta
Yürüyordun ürkerek
Narin ayakların
Üşüyordu titreyerek.
Ben yine yeri değişen
Dolmuş kuyruğunda
Yüreğimde sevgiyle
Sana doğru bakıyordum.
Yapacak fazla bir şey yoktu
Biliyordum
Çaresizce öylesine susuyordum.
Miyavlıyordun acı acı
Belki bir yudum su
Belki bir parça ekmek
Belki huzurlu bir uyku
Belki küçük bir sevgi
Arıyordun bilmem ki.
Adı kader mi,
Yaşam mı bu yaşadıklarımızın?
Bilemezsin.
Sen de benim gibi
Bu şehrin çaresizlerindensin.

İstanbul, 03.09.2006