Bu Şehri Yalnız Bıraktım Ağlamış

Ey eskiyi düşünüp
güzelliğime bakan şehir,
ağladığın kadar ağladın
kaybolan sokakların için,
kirli bir kurşun bir martıyı vurdu, için sızladı,
sokaklar kayboldu, kayboldu yüzlerce çocuk,
bu yitik sokaklarda yaşamak vardı evet,
akıp geçti zaman
vedalar, hıçkırıklar, göğsümüzde uyuyan kuşlar,
bu şehir büyüdü, çekip gitti kuşlar.

Ey şehir,
yalnız bırakmaya gelmiyor sokaklarını,
bacakların titriyor beni görünce,
oysa benim de öpesim gelir seni,
sonra sokakları ve kurşun yemiş martıları,
senin buharında ıslanırkren vücudum
yosunlarında kururum,
ve yok olurum rüzgarında.

Esmer kiremitlerini düşünüp
çılgınlık yapma yaz aylarında,
bak ben geldim ve hala güzelim,
saçlarım da güzel
ama
kabaran saçlarımın suçu yok
kuşların kanat çırparken ağlamasında,
senin serbestçe gezebilen kaç kedin var
onları saymak için geldim gene,
ben senin gecelerinde bekçi olmak isterim,
kediler ay ışığında yıkansın doyasıya.