Bu Şehri Sen Mahvedeceksin

Saadetlerle avuttum kendimi
Bilmem bu şehrin neresindesin
Zifiri karanlığımda kalan
Sessiz haykırışlarımda yerin
Bu şehri sen mahvedeceksin

Neşeni gördüm, ışıklarını
Karınca yuvasında kızıla çalan
Sakinliğin içimde bir deli orman
Güneş topluyor ellerin
Gördüm ellerini
Yapraklar arası iliştiğini
Bu şehri sen mahvedeceksin

Tozlarıyla açılan kitab-ı tarihinin
Sözleriyle başlar, gündüz kadar emin
Karalanacak diğerleri,
Akşam kadar ancak!
Ocağıma ateş düştü bu kesin
Gözün lugatımda köz,
Savrulduğunda yakan
Bu şehri sen mahvedeceksin

Dallarıma ayak bas,
Kıyıma çıkan rüzgarınla
Beni üşütme ama tek gecelik nefesimde
Yakar köklerimi
Sızar pıhtılaşmış bir zaman
Ah o geçmişin
Püsküren volkandan kalan küllerin
Bu şehri sen mahvedeceksin.