Bu şehirden gidiyorum şiir

bu şehir bana çok ağır geliyor,
ne yaşantım oldu nede güzel bir,
hayatım oldu,
nede güzel bir aşkım oldu,
eved gidiyorum,
geride kalan anılarımı bırakıp,
bu şehri gözü yaşlı bırakarak gidiyorum,
hayat öyle acımaz olmuşki,
ne yapsanda ne etsemde,
bu yük ağır geliyor bana,
taşıyamaz oldum herseyi,
kaldıramaz oldum bu yükü,
hergün ağlıyorum,
gözyaşlarım dinmiyor hiç,
.........

elimde bir sigara,
oturmuş bir köşede derin derin,
düşünüyorum,
hayatın acımasızlığına bakıyorum,
bu hayat insanı öyle yaparki,
kaldıramadın bir yük yüklenir üstüne,
sonra bir bakarsın,
herşeyden usanırsın,
hayata küserçesine derin bir sekilde,
düşünürsün,
aynı benim gibi,
bir çocuk gibi ağlarsın,
iste bu şehir beni bu hale getirdi,
.....
eved gidiyorum bu şehirden,
bütün anılarımı bırakarak terkediyorum,
bu şehri,
bu hayat beni boğuyor,
nefesin kesiliyor,
gözlerim kararıyor,
hiç bişe görmez oldu gözlerim,
ne mal nede mülk,
nede aşkı görür oldu gözlerim,
aşkı bile unutturdu bu hayat,
çok yoruldum artık,
taşıyamaz oldum herşeyi,
....
her gece ağlıyorum,
gözümdeki yaşlar dinmez oldu,
neden bukadar derinden üzülüyorum,
neden bukadar çırpınıyorum,
çaresiz içinde kaldım öylece,
çıkmazların içinde kaldım,
çıkamıyorum bir türlü,
herşeyden kaçar oldum,
insanlardan bile uzak durdum,
kimsenin olmadı bir yerde yaşamaya,
çalıştım oda olmadı hiç bir zaman,
iste bu yüzden bu şehirden,
gitmek zorunda kaldım,
bu şehir beni çok yordu artık,
hayata küstürdü beni,