Şafağı sökmeden geceye.
Esinlenince rüzgardan, sis bulvarları kapkara.
Yalnızlığın rengindeki bulutları alarak yanıma.
Gidiyorum bu şehirden güneşi uyandırmadan...
Sevda fışkıran çorak kelimelerim,
Tutanamayan insalara inat.
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta