Farid Farjad inletiyor yine kemanı… Pari Kojaee (Yalnızlık Kutsaldır) … Bu melodiyi telefonuma yükleme gafletinde nasıl bulunduğumu bilemiyorum. Telefon her çalışında Farjad da ömrümden çalıyor sanki. Adamı hırsız ettiğime mi yanayım, ömrümü çarçur ettiğime mi, yoksa numaramı çeviren her bir kişiyi faili kendilerince meçhul, şahsımca malum katliamlara sürüklediğime mi?
Arayan kişinin kim olduğuna bakmasam… Telefonu açar açmaz; ‘ Buyurun ben biraz daha ölmüş Meryem, az evvel beni aramakla bir miktar daha öldürdünüz de… ‘ desem… Kim olduğuna bakmasam, katilimi bilmesem… Ama telefonu açsam… Hadi aç şu telefonu, kapatacak yoksa sabırsız katil!
-Alo! Buyurun, ben Meryem
-Meryemciğim merhaba, ben Sena, nasılsın canım?
-Elhamdülillah… Ölüp ölüp diriliyorum işte…
Bütün sabahları üşüdüğüm
Bütün gördüğüm senli günlerim, onlar da gitsin
İçimde bir şarkı
Gözümde bir ışık kalmıştı herşeye inat
Kapat gözlerimi, sevdiğim anlar da gitsin
