Bu şehirde,
her adımımda seni taşıdım.
Her kaldırımı seninle ölçtüm,
her duvarına adını yazdım içimden.
Bir rüzgâr esse,
kokunu aradım,
bir yaprak düşse,
gözyaşımın izine kattım.
///
Her gece,
cam kenarında oturdum.
Sokak lambalarının sarı ışığında
hayalini kurdum.
Boş odalarda senin sesini çağırdım,
ama yankı bile dönmedi geri.
///
Bu şehirde,
her köşe başı sana benziyor.
Gözüm dalıyor kalabalıklara,
ama kimse sen olmuyor.
Bir yüz arıyorum her bakışta,
ama bulduğum hep yalnızlık.
Bazen durup dinledim,
tramvay seslerinde,
martı çığlıklarında,
bir şarkının nakaratında…
Belki duyulur sanmıştım
kalbimin sen diye atan sesi.
Ama sen duymadın.
Sen hiç duymadın…
///
Şimdi bu şehir,
yara oldu içimde.
Sokağa çıksam acıyor,
odama dönsem kanıyor.
Her yerde sen varsın,
ama hiçbir yerde yoksun.
///
O son bıraktığın fincanı sakladım,
dudağının değdiği yeri öptüm defalarca.
Tabağında kalan kırıntıları bile,
sana dokunur gibi topladım.
Bir yabancı çalsa kapıyı,
belki sensindir diye koştum,
ama her defasında
yüzüme çarpan sessizlik oldu.
///
Ve ben anladım yar…
Bu şehir beni senden çok seviyor,
çünkü sana dair ne varsa
benden saklayıp bana geri veriyor.
Her sokakta sen,
her nefeste sen,
ama ben yine yapayalnızım.
ve ben sensizliğin ağırlığını
taşımaktan yoruldum.
Gelmedin,
ve ben bu şehri adım adım
mezar yaptım kendime.
Yinede gelmedin yar..
///
Ozzy07 - Siyah_kalem
Osman ÖğütlüKayıt Tarihi : 27.9.2025 23:26:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Yanlızlık
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!