Bu Şehirde Şiiri - Yusuf Ziya Leblebici

Her şeyle mücadele ettim de
bir senin hasretine gücüm yetmedi.
Yoksul kaldım senden
sensizlik beş para etmedi.
Bilirsin, kartallar yüksekten uçar
ama vurulmadığı
ama ölmediği sürece.
Bense, erimişim bir mumun dibinde
Işığı görmüyorum, göremiyorum ki tepemde.
Işığım sen olsaydın gözlerimde
sen olsaydın da
uçsaydım seninle...

Hatırlar mısın;
Sahilde banklara oturup da
dalgaların sesinden türküler dinlerdik.
Denizden gelen rüzgara karşı
biz de karadan eserdik.
Şimdi, ne türkü söyleyen dalgalar,
ne de esen rüzgar var.
Çünkü sen yosun,
sen yoksun bu şehirde...

Ne vakte kadar sabahlara dek oturup
sana şiirler yazacağım.
Ne vakte kadar, gece yıldızları sayıp
sensizliğe bağdaş kuracağım.
Kendimi hapsettim ya yüreğime
gözyaşlarımı akıttım ya içime
Sen yoksun diye,
yoksun diye bu şehirde...

Birazdan, anlık uğultuyla raylar çalışacak
Her zamanki gibi gemilerin sirenleri öterken
Otobüsler yine insan taşıyacak
bir hamal misali.
Sabahın farkı olmayacak ki dünlerden,
sabahçı kahveleri hiç kapanmayacak
simitçiler, simidini satacak.
Bir sen olmayacaksın yine,
Bir sen olmayacaksın bu şehirde...