Bu şehir ve yalnızlık Şiiri - Orhan Çevik

Kışın esen ayaz yelleri gibiydin
Avucumda buruşmuş ellerin.
Kuytu köşelerde bekleyen derinliğim
Nefessiz kalmışlığımızın son nefesi.
Sen kokardı göğsümün boyun bitişiği
Ben de kalmıştı oysa ellerin.

Şu sıralar sensizliğim çöküverdi omuzlarıma,
İşlemiştim oysaki bir bir nakışlarıma.
Soğuk olur giy üstüne üşütme,
Olur mu..Yorulmuş yorgunluklarımızı.
Çaresizlik sığmaz yer üstündeki topraklara
Hasret der susarsın, incinmiş yarınlarına.

Ben de heyecan, sende kalsın düş kırıklığım
Soğuk soğuk terler akar bedenimden
Faça atılmış hikayemizin derin mısralarına.
Adınla başladı ses tellerimin macerası.
Adınla başladı; cadde ve sokaklarım.
Adınla yanacak memleketin tüm ışıkları,
Adınla son bulacak bu şehir ve yalnızlık..