Bu Şehir Ve Sen Şiiri - Erdem Yıldırım

Gidiyorum bu şehirden
Bu şehir gidiyor yüreğimden.
Son kez bakıyorum,
Yıldızlara ve şehre
Yıldızlar uzakta, şehir sessiz.
Ben de sessizim bu akşam
Bu şehir de bozmadı sessizliğimi
Kaç kelime konuştum bu şehirde
Kaç kelime aşka, özleme dair

Bu şehirde, kaç gün kaç yıl yaşadım
Kaç akşam gün batımı çıplak dağlarını seyrettim.
Ve kaç akşam güneşe tutunup
Dağları aşmak istedim.
Uzun ve soğuk aralık günlerinin akşamında
Bu şehir griye boyanırken
Bir ışık bulutu halinde geçen kamyonların
Sergüzeştini merak etmedim.
Bir ikindi ayazında
Bir pazartesi pazarında
Sesleri Çoruh’a karışan pazarcıların
Elleri hiç üşümez mi?
Demedim içimden.

Bu şehirde
Simidimden bir parça koparıp
Boyacı çocuklara vermedim.
O simidin yüreğim olduğunu da söylemedim onlara

Bu şehirde sevgililerim de olmadı benim
Seni bu şehirde tanımadım ben
Hüzünlü şarkıların gölgesinde
Seni hiç düşünmedim.
Soluk benzini, ürkek bakışlarını da
Geçirmedim aklımdan.
Bir kızıl temmuz akşamında
“Ruhumda gizli bir emel mi arar
Beni hülyalara salan gözlerin”
Şarkısını hiç ama hiç söylemedim.

Yüreğim bakışlarına kilitlendi günlerce
Gecelerce uyku haram oldu gözlerime
Kaç sabah ezanla uyudum
Ya da kaç sabah ezanla uyandım da
Bu şehre bir kez olsun ismini söylemedim.