Bu şehir ve ben söylüyoruz seviyoruz

Bu gece gönlüme hasretin
Bombaları düşüyor
Vakitli vakitsiz sevdamın
Selası okunuyor
Gözyaşlarımla ömrümün
Hazanları dökülüyor
Anılarım gülmek yerine ağlıyor
Bu şehirde benim gibi
Dört mevsimden habersiz
Sevdamın doğmaları debelleşiyor
Yaprak dökümüyle
Dudağım birbirine ilişiyor
Lal oluyor
Ve
Sana son mektubu yazıyorum
Bu şehrin ışıklarını söndürmesiyle
Satır aralarına özlemlerimi saklıyorum
Gönül dergâhından sana bir parça veriyorum
Ardından çayımı yudumluyorum
Her yudumda hayallerimi söndürüyorum
Anıları tek, tek yırtıyorum
Gözyaşımı toprak misali üstüne serpiyorum
Bendekileri atıyorum
Sevdamı hüzün ve sızılarla
Yalnız bırakıyorum
Sonra bende gidiyorum
Bu şehir de bana üzülürcesine
Kaldırımları boşaltıyor, üşütüyor
Sessizce karanlığa bürünüyor
Bir seni bir de bu şehri özleyeceğim
Ah bir dili olsa konuşsa sevdandan
Neler, neler çektik
Ama bir gün olsun yıkılmadık
Tüh, vah olmasaydı demedik
Doya, doya yaşadık
Gün doğumlarına batımlarına
Beraberce söylüyorduk
Seni seviyorum
Dudağımdaki buselerinle
Sarhoş olup bağırıyorduk
Şimdi tekrar son kez söylüyoruz
Bu şehir ve ben
Gitmeyecektin
Seni seviyoruz