Bu Şehir Üzerime Yıkıldı...

lanetli bulutlar,üzerime tonlarca yağdı...
yalnızlık bu gece ahlaksızdı,
Ve gördüm bütün çıplaklığıyla, hayatı...

dün gece,
hıçkıra hıçkıra zikrettim adını,
Ama sesim sana erişemiyecek kadar cılızdı.
çünkü arkandan bağıra bağıra tükettim haykırışlarımı,
ses tellerimi parçalarcasına,fısıltıyLa,
gitme diyerek harcadım bütün dualarımı...

seni sevmek İslamın kaçıncı şartıydı?
biraz daha konuşsan,örtecektin karanlığı...
Ve bir kez daha dönüp sarılsan,beynim patlayacaktı...
kalbim parçalanacaktı...

sen öyle bir konuşursun ki,
büyük bir yemine sürüklersin insanı,
ağzından kan fışkırır ve kanatırsın hatıraları,
sürekli soyarsın yaralarının kabuklarını...

sevdim işte ruhumun celladını,
NASIL mı?

bendim onun tek suçladığı...
yıllaraca kalınlaştırdığım duvarlarımı,
yıkmaya yetiyor en ufak bir sarsıntı,
bu yıkımın sebebiydi,
kalbinin inip kalkması...

evet.! herkes sevmemekte haklı,
bu şehirde aşk, ahlak dışı
ama benim gözlerim,
gözlerine baktığında korkardı,,,

linç etme ihtimalin yok mu, anılarımızı?
aramızdaki dağlar mezar taşı,
Ve yollardı,
sağ bedenimin, ölü ruhlu enkazı...