Bu Şehir(Son Mektup) Şiiri - Mukim İşbilir

Bu şehir var ya
Ah! bu koca şehir
Adımı anmadan,
Veda etmeden,
Çekip gittiğin bu şehir
Şimdi sensiz ve sessiz
Yıkılası bu şehir
Beni boğan, viran şehir…

Biliyorum artık,
Bu sokaklar dar gelecek
Boğacak beni kaldırımlar
Ve ben kendimi
En kuytu köşelerde bulacağım
Kalabalıklardan kaçacağım
İzbe sokaklarda
Tek başıma dolaşacağım
Belki bir viranede
Ya da salaş bir kahvede
En ücra masa da
Kâsif duman altın da
Sigaramla, nargilemle
Haşır-neşir olacağım
Üflediğim dumanda boğulacağım
Geçmişi anacağım
Geleceğe yanacağım
Anılarda kaybolacağım
Dalacak gözlerim ta uzaklara
Yine gözlerin düşecek aklıma
Yeniden vurulacağım
Kendimi sende bulacağım
Aslında hiç olamadığım kadar
Sen de olacağım
Beni düşündüğünü sanıp
Öyle avunacağım...

Gün gelecek
Çekilmez olacak bu şehir
Ağır gelecek
Dostlarımın selamı bile
Kendimi dağlara vuracağım
Mor sümbüllere
Nergislere bakacağım sen diye
Biraz mahzun,biraz boynu bükük
Ama sen hiç bilmeyeceksin

Gökyüzünü seyredeceğim
Bulutsuz geceler de
Sen sayacağım,
En parlağını, en uzağını
Ve bir of çekeceğim
En haşmetlisinden
Dağlar inleyecek
Bir sen duymayacaksın

Ve sen geleceksin yeniden

Mutlaka yolun geçecek bu şehirden
Unutmadıysan adımı, beni anarsan
Belki soracaksın eski dostlardan
‘’Alıp başını gitti’’ diyecekler
Bilmeyecekler,
Sen hiç bilmeyeceksin
Son gördükleri yeri söyleyecekler
Boyun bükecekler, üzülecekler…
Biliyorum ağlayacaksın
İki damla gözyaşı süzülecek
Bir sessiz çığlık olacak
Bir tufan kopacak içimde
Hissedeceğim yüreğimde
Kurşun yarasına denk
Yeniden vurulacağım

Sen; düşlerimin katili
Sen; adresi meçhul sevgili
Bu son mektubum olacak
Hiç okuyamayacaksın
Hiç kimse okuyamayacak
Çünkü üzerinde pul olmayacak
Bende kalacak
Bir ben okuyacağım ara sıra
Merhemdir diye gönül yarasına
Her seferinde yeniden vurulacağım
Çaresizce susacağım
Ve sen hiç bilmeyeceksin

04.11.2009