Bu Şehir Konya Şiiri - Ömer Lütfi Ersöz

Çatalhöyük mührü sağlam vurulmuş,
Bağrına, evliya tahtı kurulmuş,
Manevi miraslar, ehlini bulmuş,
Kim bana, bu şehrin adını sorsa;
Tereddüt etmeden, derim ki; Konya.

Erenler saf tutmuş, aşk otağında,
Bülbül meşke dalmış, Meram bağında,
Yeşil, beyaz rengi bağ ve dağında,
Kim bana, güzel bir şehiri sorsa;
Gözümde canlanır Mübarek Konya.

Koneviler, postu sermiş Hak yola,
Şems Tebriz, Mevlana vermiş kol kola.
Nesiller koşuyor, vermeden mola.
Kim bana, tasavvuf ceddimi sorsa,
Derim ki; onların, adresi Konya.

Hacı Veyis zade, kalpte yaşıyor,
Yunus Emreler hep bayrak taşıyor,
Misyonları daim Asr’lar aşıyor,
Kim bana, bu aşkın sırrını sorsa;
Derim ki; sevdânın harmanı Konya.

Adâlet tâc olmuş, şanlı mâziye,
Aleaddin sahip güzel mevziye,
Şehitler ölmezler yapma tâziye,
Kim bana, bu neslin aslını sorsa;
Derim ki; hikmetin kaynağı Konya.

Kapu Cami büyük, muhkem duruyor,
Minaresi arşa, köprü kuruyor.
Tüm yürekler; Allah için vuruyor,
Ne zaman ârifan, saflara dursa;
Önünde Peygamber, ardında Konya.

Bir yer ki; insanlar, gönül zengini,
İrfanla tartıyor, ahlâk dengini.
Bir yer ki; hak etmiş, Başkentliğini,
Kim bana, ilâhî ihsânı sorsa;
Derim ki; lâyıktır, bu şehir Konya.

Bir yer ki; üstünde, bu miras varken,
Altında binlerce velî yatarken,
Bir yer ki; Âlimler nöbet tutarken,
Kim bana, bu şehre bir rakip sorsa;
Derim ki; Konya’nın, rakibi Konya.