Ne dalgalarda sönecek bir göğüm
Ne gölgelere eğilmiş bir yüz ve yüzde yüz!
Ne yol! Ne ayak... Ne elde his
Bu şehirde yüz, bu şehirde iman
İnsan yok, insan!
Lakin o kadar çok ki tilki'si
Kargası, ayı var postunca!
Akrepler, çıyanlar, yılan gibi sürünen
Akbabalar ne çok!
Ama insan yok, insan!
Sonuçta nefese bağlamış işi
Ağzı var işi başka, dil var türlü türlü
Teni var tezgâhlık, ucuz bir kumaş
Gözü var, helak ta.
Her yeri ayrı bir işve, ayrı bir oya
Bir ten işçisidir saatler ziyan, günler harap
Dedik ya
Bu şehirde yüz yok, içinde insan.
Kayıt Tarihi : 1.3.2014 00:14:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!