Bu Şehir Eğreti Şiiri - Ahmet Şadi

Yine depreşti içimde sancılar,
Acil servisim sessiz caddeler serseri kaldırımlar,
Tabibim med cezirli hülyalar,
Beni bir onlar anlar,
Bütün şehir üstüme yıkılıyor adeta,
Hafakanlar basıyor yüreğimi,
Beynimi tırmalıyor anlamsız kuruntular,

Anlamını bilmediği müzikleri çalıyor,
Beynimi tırmalarcasına camları inmiş,
Hurda modelsiz araçlar,
Teşhir reyonundan çıkmışcasına,
Hayat kadınları, görüyorum,
içim sızlıyor bir an kendimi unutuyorum,
Her birinin ayrı bir hikayesi var,
Kimbilir nasıl? Yıkıldı dünyaları,
Yıktı hangi insafsız vicdansızlar,
Vicdansızlar,

Kendimle baş başa kalacak bir yer,
Arıyorum,
Belkide kaybettiğim kendimi,
Aslında yüreğim şehrin en mechul yeri,
Sessiz hasret hayalleri sakinleri,
Birde takatsiz biçare düşmüş,
Yalnızlığın deveranları,

Bir banka oturuyorum,
Son sigaramı yakıp derin derin içime çekiyorum,
Hasretin ciğermi koydu öksürüyorum,
içme şunu deyişini duyar gibiyim,
Kendi kendime gülüyorum,
Derin bir ah çekip tamam diyorum,
Ben aslında sensizliği yalnızlığı içiyorum belki,
Sitemler öksürüyorum,
Kronikleşiyor bazen ben benden geçiyorum,
Biliyormusun?

Gözlerim seni arıyor,
Alık alık bakıyorum geçenlere,
Kolkola geçen gülüşen sevgililere,
Seni bulduğumu sanıyorum,
Bir an dalıp ta eskilere senli mazilere,
Karşılıklı çay içtiğimiz çay bahçelerine,
içiyorum ama çayı değil sensizliği,
Yalnızlığı soluyor bu şehir bana,
Sanki sam yeli,
Ben bu şehre bu şehir bana sanki eğreti,
Bütün ahengimi bozuyor bir ses,
çiçek alırmısın sevgiline ekmek parası ucuz be abi,
Mırıldanıp sevgilimi? Bir gül alıyorum,
Kendi gelmez ama hayaline veririm belki diyorum,
Seyrederken tebessümle hayalini,