Bu Şehir Şiiri - Seyit İyidoğan

Ayları, yılları devirdim bir, bir
Tam 14 yıl olmuş geleli
Kimseye dost olamadım
Bir dostum da olmadı bu şehir de

Dostum olduğuna inandığım
Bir İnsan vardı
Ayni şehirde yaşıyorduk.
Ama
Ne arardı
Ne de sorardı.

Varsın aramasın
Ayni şehirde yaşıyor
Ayni havayı teneffüs ediyorduk.
En azından bu şehirde olduğunu,
Bu şehirde yaşadığını biliyordum.
O da yetiyordu bana

Kimseye dost olamadım.
Bir dostum da olmadı bu şehirde.

Yine de mutluydum.
Bir gün telefonum çaldı.
Baktım o vefasızdı.
Sanki beni mahcup etmeye çalışıyordu
Dost nasıl olur dercesine

Alo deyinceye kadar sürdü mutluluğum
Merhaba dostum.
Ben Diyarbakır’dayım dedi.
İçim cız etti.
Kendimi gurbette hissettim bir an
Sanki o değil de
Bendim uzaklarda olan

Kimseye dost olamadım.
Bir dostum da olmadı bu şehir de.

Çocuğunu dolaşmaya gitmiş
Ne zaman geleceksin diye sordum.
Şubatın yirmiyedisinde dedi.
Mart’ın ikisi oldu
Hala tık yok.

En son ne zaman aradı
Bilmiyorum.
Gelince arayacakmı,
Sanmıyorum
Olsun,
Bu şehirde yaşıyor ya
Yetiyor bana

Hele bir arayayım
Dedim hayırsızı
Sorduğumda beş gün oluyor
Geleli dedi.

Ben aramasaydım,
Ararmıydı bilmiyorum.
Aramazdı.
Aramazdı.
Varsın aramasın
Canı sağ olsun
Yaşadığını biliyorum Ya!
Bu şehirde yaşıyor Ya!

O kadarıyla da mutlu oluyorum
Varsın aramasın
Varsın sormasın.
Ona kızamıyorum
Zaten bir dostum yok bu şehirde
Onu da küstürmeyelim.
Senede bir arasa
O da yeter.
Canı Sağ olsun.
Canı Sağ olsun.

Platonik aşk var ya
Tıpa tıp onun gibi
O aramasa da
O sormasa da
Dolaşmaya gelmese de
Yine de kıyamam ona
Göze alamam onu kırmayı
DOST dedim ona bir kere
Zaten başka dostum da yok

Kimseye dost olamadım.
Bir dostum da olmadı bu şehirde

02.03.2006
Seyit