Bu şehir Şiiri - Orhan Yılmaz

gündüz yatıp gece kalkarsın
üç öğün;
doğmadan,
tepende,
batarken güneşi farkedersin
kaldırımlarda sana yer kalmadı
kendi ayak sesini duyamaz olur
katma değersiz geçmez günün
gürültüye alışagelirsin
daldığın an darbesini yersin
düşene el uzatırsın
ama bu şehir;
adama cüzdanını arattırır
sensizde gün doğar merak etme
bu şehir yutar adamı
sokak aralarında kalır
bir fincan kahveye satar
bu şehir unutturur aşklarını
yalandan sohbetler
ahbap, çavuştur ikili ilişkiler
zorunlu,resmi gülüşler
nakit merhabalar
ama...
veresiyesi yoktur bu şehrin
kimini susturur lal eder
kimini çoşturur,
kürsü yaptırır
kimine hayır sayıp,
minare diktirir
kimini içeri tıkar
kimini çıkartırır
kimini haftanın sekiz günü çalıştırır,
kimine dokuz günü bayram yaptırır
kimi şehit olur kimi gazi
kim yaşar,kim ölür?
kimine ise
yazdırır da,yazdırır
bu şehir adamı şair yaptırır...