Bir martı çığlığıyla başladı gece,
Boğaz, içime aktı usulca.
Sen, Galata’nın taşlarında yürüyordun,
Ben, gözlerinde bir şiir arıyordum.
İstanbul,
bir aşkın en çok sustuğu yerdi o gün.
Kaldırımlar,
ayak izlerimizi değil,
yüreğimizdeki kırıkları taşıyordu.
Bir çay söyledik,
iki kelime konuştuk,
ama en çok sustuk.
Çünkü aşk,
bazı şehirlerde susarak yaşanır.
Seninle yürümek,
bir isyanı paylaşmak gibiydi.
Her sokak,
bir başka ayrılığı fısıldıyordu bize.
Sonra bir vapur kalktı,
sen bindin, ben kaldım.
İstanbul,
ikimizin arasında büyüyen bir boşluk oldu.
Ama bil ki,
bu şehir seni bana anlatmaya devam ediyor.
Her yağmurda,
her rüzgârda,
biraz sen kokuyor İstanbul.
Burhan GÜLER
Kayıt Tarihi : 14.10.2025 23:58:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!