Bu Şehir Şiiri - Hasan Utar

Şehrin ışıkları ayakta bir de ben
Uykuya meydan okurcasına
Her köşe başında yokluğun
Önüm arkam sağım solum
Boğazıma kadar batmışım
Ayrılık denen bataklığa.
Çırpındıkça çöküyorum
İhtimaller azalıyor sana dair
Erteleniyor uzuyor dönüşün
Ahtapot gibi tüm kollarıyla
Sarmış beni karanlığın.
Caddeler sokaklar şahit
Bu şehir değil cehennem
Adımlarım alev alıyor
Gözümü kan bürümüş
Kimsesiz bir gecenin koynunda
Bu şehir beni boğuyor.