Ayrılığın ateşi sarar dört bir yanımı..
Bu sokaklarda sen vardın,senin kokun vardı, çocuklar gibi sevinçler saçan tebessümün vardı..
Umutlardan yükselen sevdiğin ümitlerin vardı..
Sokak lambaların ışığında yürürken hiç ürkmeden meydan okurdun koca şehre.. ağızın çıktığı kadar bağirir şahit ederdin karanlıği üzerine..
Sen o neşeli tavrınla aşik ederdin üzerine ışık tutan yıldızları..
Uzaktan gelen ince bir sese bile nota bulur, rüzgara nağme olurdun..
Kaf önce hafif hafif düşüyorsun sonra
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
Devamını Oku
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta