Bu şehir Şiiri - İsa Yıldıran

Bu şehrin insanları benden yürek çaldı.
Aşk ve sevda uğruna beni benden aldı.
Dert bilmezdim, binbir derde saldı.
Bir garip Mecnun'a döndürdü bu şehir.

Bu şehrin güneşleri ışık vermiyor bana.
Bahar ayımı nasıl da döndürdü hazana.
Yürek nasıl böyle bir derde dayana.
Dertli dertli söyletti beni bu şehir.

Karanlık sokaklarda yapayalnız bırakır.
İliğin sömürür, kanın içer bitap bırakır.
Türlü dertler yükler, yakar bırakır.
Yüreğimi yaktı, oda attı bu şehir.

Bilmiyorum ne kadar sürer kırgınlığım,
Belki de hiç bitmeyecek dargınlığım,
Kabirde mi biter acep yorgunluğum.
Yordu, belimi büktü bu şehir.

Yine feryat ediyor bastırılmış duygular,
Sevemedim bir türlü artar durur kaygılar,
Yalanı bin türlü hergün ayrı algılar.
Algılar içinde şaşkın koydu bu şehir.

Söz ile anlatamam şiirler yazmalıyım.
Kimlere küskün olup, kimlere kızmalıyım.
Kimin sözüne güvenip kulak asmalıyım.
Yalanlar sözler içinde boğdu bu şehir.

Kalbe binbir hastalık doldu yine teklemesin.
Beni bu şehirde artık kimse beklemesin.
Sevemem artık kimse sevgi istemesin.
Sevgiyi içimden söküp aldı bu şehir.

İSA YILDIRAN