Bu Şehir Şiiri - Hatice Atak

Kara, çirkin bir kız gibi oldu
Bu şehir!
Nifak tohumlarıyla doldu,
Doldu, taşıyor şu dağlar.
Fitne, fesatla dönüyor dünya.
Kalemdeki zap suyu bitti.
Yazmaz oldu, kesildi.
Şişmiş ve morarmış gözler
Esrar değildi onları bu hale getiren
Bu şehirde bulamadığı huzurdu
Şairi delirten.
Bu kanın kokusunu ancak kan dindiriyor.
Bir hayal uğruna,
Ne canlar veriliyor.
Hayallerle kurulmuş bu şehrin,
Bu dünyanın, tüm kâinatın
Sonu geliyor.
Ve sonra kalıyoruz
Sessiz, soluksuz ve çaresiz…
Sinirden şişmiş damarlar,
Bakılmayan çehreler, gözler.
Rab değildi böyle olmasını isteyen
Bu dünyada bulunmayan mutluluktu,
Şairi delirten…