Bu şehir Şiiri - Fikret Ediş

Yıkıktı; ama harabe değildi bu şehir
Üstüne sisler çökmüştü sadece
Gece korkulu,gece zifiri ne yazardı san ki;
Deler geçerdik karanlıkları.
Şimdi sen yoksun
Haritadan da silinecek bu şehir.
Hangi enlem, hangi boylam olduğu bilinmez artık.
Adına aşk koyduğumuz yerde kalacak yalnız.
Sen yoksan yıkılır bu şehir.
İstersen şimdi git.
Yanında götür bütün aydınlıkları.
Beni karanlıklarda bırak.
Yıkık dökük kalsın her yer.
Harabeye dönsün senden sonra bu şehir.
Seninle bilinirdi sokaklar,cadeler kapı numaram.
Seninle tanınırdı adım.
Odama seninle dolardı ışık.
Yastığım seninle ısınırdı.
Aynada senden kalırdı bir bakış
.Bana acıma artık onuda al.
Şimdi gitmek istiyorsan git.
Ama unutma bu şehirde önce ben ölecem.
Yerle bir olacak hayatım.
Işığı sönecek tüm sokak lambalarının.
Kapılar ardına kadar kapanacak.
Mahf olurum anlayacağın.
Odanın tam ortasında asılı kalacak bir adam.
İntıhar sesiyle uyanacaksın bir sabah.
Hıçkıra hıçkıra ağlayacaksın bilirim.
Ama hiç bir şey eskisi gibi olmayacak.
Sokaktan çocuk sesleri gelmiyecek artık.
Pazarlar kurulmayacak kapı ardına.
Benden sonra sende öleceksin.
Yıkılacak bu şehir....

''Yanımda olmasanda aynı şehirde nefes almak bile güzel
''İstanbulda bir aşk üstüne.
Bir aşkın intıharına bu sitem.
FİKRET EDİŞ
04/10/09