Bu Şehir Şiiri - Mesut Ağlamış

Son baktığımda anamın gözleri yaşlı
Elindeyse ıslak mendili vardı
Arkamdan salladı hüzünbaz bir uzunlukta
Bense sırtımda yorgun yükümle
Vurdum yüreğimi ayrılık hasretine
Düştüm yollara gurbet gurbet

Yabancıydım bu tanışıksız hikayeye
Ama artık yabancı kalmak yetmiyordu
Kara gözlüklerin ardındaki bu gerçeklere
Önce soğuk havalarda öğrendim
Ekmeğimi bölüşmeyi
Kızgın mücadelemin ateşi yakardı
İlik ilik ört bir yanımı
Çoğu gece soğuktan hissetmezken ellerimi
Titreye titreye ısınmasını öğrendim
Bir kuru soğanı dünüme katık edip
Yarınımla paylaşmasını
Bu şehirde öğrendim

Arkadaşımın kazağını giyerdim
O da benim ceketimi
Birbirimizle iyi geçinirdik çoğu zaman
Ara ara atıştığımız da olurdu hergeleyle
Ama aynı ufuklara göz dikişimiz
Hep aynı yolda yoldaş uzlaşımına götürdü heyecanımızı
Çünkü “Dünyayı güzellik kurtaracaktı
Ve bir insanı sevmekle başlayacaktı her şey”

Aşık oldum bir esmere bu şehirde
Kıvır kıvır saçları her defasında özetliyordu
Hayatın vazgeçilmez dolambaçlığındaki çetinliği
Orhan Veli’nin de söylediği gibi
“Vesikalı Yarim” di o benim
Aşkı sevgiyi coşkuyu
Güneşin doğduğu her ufukta yeni düşlere sevdalanmayı
Buğulu camlara vakitsiz delilikte şiirler yazmayı
Çaresizliğin çaresini gözlerinde aramayı
Bu şehirde öğrendim

Gözyaşı düştü geceler boyu yüreğime
Emeğime ekmeğime kan doğrandı
Hunharca kesilirken soluğum
En güzel yerinde
Her gün biraz daha diş bileyerek
Üşüştü etrafıma birer birer çakallar
Ama kucak kucak bahar saklıydı çıkınım
Ve boran fırtınalarında parkasızdım, dolaksızdım
Yine de savaşmaktan kaçmadım meydan meydan
Sırılsıklam bir suskunluk çırılçıplak bir yalnızlığı
Yırtıp geldim işte yeniden bir nevruz gibi
Dağları delip denize karışacağım köpük köpük
Irmak ırmak çağlayarak
Her gün biraz daha çoğalarak
Fırat gibi Seyhan gibi Asi gibi
Yatağıma sığmayarak taşmasını
Bu şehirde öğrendim

Ertelenen isteklerim oldu çok zaman
Yılmadan eskitmeden gülümseyerek daha çok uğraş vermeyi
En büyük uğraşınsa hayatı anlamak olduğunu
Yaşamla tutuştuğumuz kavgada
Yaşamında bir gün pes edeceğini
Bir gün pes ettireceğimi
Bu şehirde öğrendim.

İşte ben bu şehirde aşık oldum
Sevgiyi, dostluğu bu şehirde öğrendim
Kavgamın yangınına bu şehirde düştüm
Acımasızlıkları gördüm, hainlikleri
Umutlarımı bu şehirde yeşerttim
Ben bu şehirde milyon kere vuruldum
Ama ben bu şehirde hiç ölmedim anne
Bir kez olsun ölmedim…

21.03.2002
Perşembe
18:12
GÜKEF-A-15
Kastamonu

Hoş geldin Nevruz…