Saatler gece yarısını vuruyor yine. Gecenin sessizliğini bozuyor ayak sesim. Issız kimsesiz sokaklarda yürüyorum tek başıma… Ve, ve yine sen çıkıyorsun karşıma. O anda donup kalıyorum karşında. Yine gülümsüyorsun gözlerime bakarak eskisi gibi. Ama ikimizde tek kelime etmiyoruz. Ne yapacağımı şaşırıyorum. Ağlasam mı gülsem mi? Kızsam mı yoksa sarılsam mı eskisi gibi sana. Hayır, hayır hiçbir şey yapmamalıyım. Gitmek uzaklaşmak istiyorum yanından. Tekrar aldanmamalıyım o güzel gözlerine. Tekrar ağlatmamalıyım o gözler için gözlerimi. Atmamalıyım kendimi yangınlara. Koskoca sokakta bir sen varsın. Bir de ben. Çıt çıkmıyor etraftan. Korkutuyor bu sessizlik beni. Hani fırtına öncesi sessizlik olur ya , tıpkı onun gibi… Zorla adım atıyor ve yavaşça geçiyorum yanından. Bir zamanlar senin yapmış olduğun gibi, şimdi ben arkama bakmadan bırakıp gidiyorum seni…
Mehmet Gümüş 2Kayıt Tarihi : 15.5.2019 11:23:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!