Bu sefer ADIM MEZOPOTAMYA...

gece seni doğursun yüreğimde
ışığım olsun gülüşün
tenimi tenin ile sar sevgili
kokun sinsin gülüşüme

hasretin kaç türlü yakar bu canı bilir misin
ve her köz bir yanardağdan alıyor ilhamını
sussan Nil nehri oluyor
konuşsan kızıldeniz
sevmelerim

yokluğun
meleklerden yarını çalmak gibi
usul usul sokuluyor sol yanıma
ve
sol yanım
hasretinin ağırlığı ile mezopotamya gibi

herşeyini kaybetmiş ortadoğulu bir çocuk
misali dökülür gözyaşlarım
basra kröfezi olur
yangınlar düşer düşlerime
ve
yokluğun istila eder
seninle dolmak isteyen avuçlarımı
ben mavi bir umut olur taşarım okyanuslara
gözlerinin yeşiline terk ederim
toprak rengi gözlerimi

ve sevgili
seni doğuruyorum ışığımda
adın bana AŞK oluyor
açıver kapını sevgili
dışarısı buz kesiyor
sözlerim üşüyor bu gece
nefesin ile ısıt sözcüklerimi
dudakların
dudaklarıma hayat OL'sun
Fırat'ın Harran'a yaşam vermesi gibi
saçların
mısır tarlaları gibi dokunsun yüzüme
bozguna uğrasın beni sana hasret bırakan deccal
açıversin tanrı arafın kapısını
secdeye varsın bu aşka hasret dokuyan melekler