Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Bir müzik bestesiydi sana sunduğum,
Do ile başlıyordu çünki güneştin.
Doğmuştun ruhuma,
Geceyi sıyırmıştın ışığını yaymıştın
Vücuduma,
Hayattın candın bana,
Özlemdin hasrettin hayatıma..
Renklenmişti dünyam,
Re ile devam etmiştim sonra,
Mi notasında durakladım düşündüm.
Gözlerin geldi aklıma, sevgi dolu gözlerin,
Nasıl bakmıştın bana, sanki dalmıştın ruhuma,
Aşık olmuştum bir an da sana,
Yıldızlar uçuşuyordu başımda,
Fa ile devam ettim.
Farkındamıydın bilmem aşk düşmüştü falıma.
Bir besteydi aşkımı anlatacaktı
Seni anlatacaktı bana.
Soldan yakmıştın beni, sol ile devam ettim şarkıma,
Devam ettikçe harika bir şarkı çıkıyordu ortaya,
İkimizin olacaktı
Ve bir ömür boyu dilimiz de kalacaktı.
La idi en sevdiğim nota, lâl olmuştun dilimde,
Tek düşündüğüm sen din alev alev din içimde,
İki gözüm iki çeşme,
Sense habersiz din sevgimde,
Si inceydi ama, anlam katmıştı besteme,
Siyahi gecelerde delirtmiştin beni özlemle,
Nasıl bir sevgiydi bu,
Kanıyordu yüreğim, kırmızıya boyalıydı şimdi,
Hüzzam bir şarkı çıkmıştı ortaya ve bizimdi.
Dinledikçe seni ben de hissedeceğim bir şarkı,
Sevgimizi haykıran aşkımızı anlatan bir şarkı,
Bu şarkıya bağımlı olacak yüreğimiz,
Bu şarkıyla bitmeyecek sevgimiz,
Seni her düşündüğümde dilimde,
Bu şarkı sana sevdiğim,
Sense benimsin yüreğimde.
Bu şarkı ben den sana armağan,
Ben olmasam bile.
tek kelime MUHTEŞEM bir duygu seli ve şiirdi,Tebrik ediyorum,selamlar..
SİZ, HEP OLUN EFENDİM.ŞARKIYI KİME ARMAĞAN ETTİNİZ BİLİNMEZ AMA BU ŞİİRİ BİZİMLE PAYLAŞTIĞINIZ İÇİN TEŞEKKÜR EDERİZ.SEVGİ DOLU YÜREĞİNİZİ KUTLUYORUM. TAM PUAN SELAM VE DUA İLE...
Sevgilerin sesi sevdaların hası notaların tınısıyla süslenmiş muhteşem sevda yüklü dizeler haz alarak okudum kalemine yüreğine sağlık sevgili kardeşim kutlarım her şeyin gönlünüzce olması dileğimle sevgi ve saygılarımı sunarım
Yine bir Menekşe Gülay klasiği...
Buram buram sevgi kokan dizeler.
Notalarla yoğurulmuş...
Tüm notalarla.
Tek eksiği diyezler, bemoller...
Tebrikler Menekşe Bacım.
Kadir Tozlu
Severek okudum:) Menekse hanim yureginize saglik kaleminiz daim olsun cok guzel bir siirdi saygilar
Bir besteydi aşkımı anlatacaktı
Seni anlatacaktı bana.
Soldan yakmıştın beni, sol ile devam ettim şarkıma,
Devam ettikçe harika bir şarkı çıkıyordu ortaya,
İkimizin olacaktı
Ve bir ömür boyu dilimiz de kalacaktı. :)
Bu şiir ile ilgili 5 tane yorum bulunmakta