Bu Sana Son Mektubum 2 Şiiri - Züleyha A ...

Bu Sana Son Mektubum

(Lara’nın kendiyle yüzleşmesidir)

Ben, seni sevdim. İçten, tarifsiz, tüm kalbimle...
Ama sevgi bazen yetmez, biliyorum şimdi.
Çünkü bazı ayrılıklar, kelimelerden önce başlar;
Sessizlikle, derin yaralarla, gizli fırtınalarla.

Zaman aktı, yüreğimde fırtınalar koptu,
Her anın içinde kaybolan umutlar vardı.
Sessizlik büyüdü, içimde derin yaralar açtı,
Ve her gün biraz daha sustum, içimde fırtına kükredi.

Gözlerin vardı bir zamanlar, dünyamın en parlak ışığı,
Ama şimdi uzaklarda, donuk ve solgun bir yıldız gibi.
Sözcüklerimiz tükendi, ellerimiz ayrı düştü,
Bir hayal gibi ellerimizden kayıp gitti sevdamız.

Yıllar geçti, kalbimde sessiz bir savaş sürdü.
Geçen zamanla içimde fırtınalar esti.
Yıllar akıp gitti, kalbim hep yaralı kaldı.
Ve her gün biraz daha sustum, içimde sancılar büyüdü.

Biliyorum artık, bazı yollar yalnız gidilir.
Ve bazı aşklar, sessiz veda olur sadece.
Ama ben, tüm haykırışları içimde boğarak seni bıraktım.
Bu, sana son mektubum. Belki okursun, belki unutursun...
Ama bil ki, ben seni hep sevdim. Sessiz, yorgun ve yaralı bir sevda gibi.

Şiir: Nûrferah Züleyha AKTAŞ

Tarih: 05.04.2024