*Bu Sahne Tanıdık Şiiri - Orhan Ateş

Kaç kere kalbim yalpalandı
Ucuz bakışlara üzülüyorum hep
Sevimsiz bir gözde karıldı bakışlarım
Neydi eksik
Neyin dozunu ayarlayamadım yine
Hep mahzun bakışlarda mı kalacak gözlerim
“Yeter “dedikçe isyanlara günahlaşıyorum
Sustukça yüreğimin ayak izleri beliriyor gözyaşlarımda
Çıkıp bağıramadım kaderimin arkasından
Hep içime attım deli yangınları
Gözlerim saklasa da, takattim kaldırmıyor artık ruhumu

Bir deli poyraz eser durur başımda
Benden bir şey alamayan kaldı mı? acaba
Haklı nedenlerim vardı oysa
Evet… Artık acınacak haldeyim
Sevgim kalbime bir kaç beden büyük geliyor
Umursuz bakışlarda sadakat yoksulu sevgiler gördüm
Yolumun başlangıcında, yordular beni
Hedef şaşırmadan, can evimden vurdular
Bir yürek, kaç aşk acısı taşıyabilir ki daha

Suskunluğum da çoraklaşan, sesim oldu hep
Bedenimde emanet duran yaralara, ihanet isimleri verdim
Kaç yaram oldu bilemiyorum
Biri iyileşmeden, bir başka yaranın isimi kazındı bedenime
Yorgunluğun, beden ağrısına direniyorum
Korkularınla korkmuştum oysa
Afakanlar basmıştı yokluğunda
Akbaba sürülerinde korumuştum gözlerini
Kırmasınlar seni diye
Defalarca ben üzülmüştüm, ben ölmüştüm

Kalkıp gideceğim artık bu şehirden
Bu şehirde duramam gayri
Vakti, ayrılığa çalan bir kader var yolumda
Dönüşleri imkânsız, sarpa yollara düşecek yolum
Geride ayak izlerimi bile bırakmadan
Sevmemeye bir kes daha yemin ederek
Ayrılacağım yüreğinden

Dönüp dolaşıp yüreğimdeki gurbetliğe düşeceğim tekrar
Bir zaman sonra
Karşıma bir “sen” daha çıkacak
Ve ben ahmakça bir kes daha inanacağım sana
Ve bir ölüm daha gelip geçecek gözlerimden
Ben şimdi olduğundan, daha beter ayrılıklara dizileceğim
Bu şiir bittiğinde ise
Bir an durup “bu sahne tanıdık” diyeceğim kendime
Hayallerimi birkaç kızgın tebessüme gömeceğim
Ve bir daha, bir daha öleceğim bu akılsız sevdamda