Bu Sahilde Ben Şiiri - Nezaket Toraman

Bu sahilde ben yalnız ve behbat..
Bu sahilde kimsesiz ve yalnız..
Masada bir fincan çayım,
Yazı kağıdım peçeteden,
Bu sahilde ben yalnız ben...
Deniz küstü sitemliydi dalgalar,
Sahil yalnızdı..İnsanlarla dost oldu,
İnsanlar yalnızdı yollar dost oldu.
Deniz yalnızdı mehtap dost oldu,
Yakamozlar nispet edercesine,
Gülümsediler.
Bu sahilde ben bir tek yalnızlığım ve ben..
Bu sahilde insanlar vardı,
bense yalnız ben duymuyorum hiç bir şey.
Camide bir ezan sesi,
Bu sahilde yalnız gönlüm ferah,
Bu ezanla bu denizle yıkasınlar,
Ruhum arınsın tertemiz...
Yine mutsuzum bugün yine yalnızım yalnızlığımla ben..
Derinlerde bir acı var yalnızlığıma arkadaş.
Kapalı dışarı bütün kapılar,
Gönül pencereme kar yağmış,
Oysa mevsim son bahar..
Hüzünlümü bu gece?
Hayır! gecenin ne suçu var!
Masamda hüzün yalnızlıkla ben..
Bitiyor yaşam,
Şiir değil bu bir sitem..
Anlatan ben dinleyen ben..
Yalnız yazan ben...yalnız ben..
Beynim durdu konuşmuyor kimse neden?
Bu insan kalabalığı yalan,
Ve yalnızım.... çok yalnızım ben...