Bu sabah ki güneş sensiz doğacak…

Bu gün son geceniz bense uykusuz
İçimden dedim ki, n’olur gitmesin
Ben nasıl yaşarım böyle huzursuz
…Rabbime yalvardım gece bitmesin.

Elveda diyememek ne kadar zor
İçerim hüzünlü boynum büküldü
Hasret canı sardı bir de bana sor
…Gözyaşlarım yağmur olup döküldü.

Dönüp baktın ama görmen imkânsız
Ağaçların duldasında saklıydım
Öyle kaldım per perişan mekânsız
…Tek suçumuz sevmek ise haklıydım.

Tan ağardı birazdan şafak söker
Bu sabah ki güneşi sensiz doğacak
Kahrımın cümlesi omzuma çöker
…Bu yalnızlık dört bir yandan boğacak.

Bir akıl ver Ceyhan neye inansın
Geceler uykusuz gözler dalmadı
Gönlüm yokluğuna nasıl dayansın
…Tutacağım tek bir dalım kalmadı.

Bahçe/1964