Bu Sabah Huysuz Sabah…

Bu sabah oturdum Fındıklı sahiline,
Baktım ki karşımda kız kulesi,
Keyfi yerinde, benimse değil!
Burun kıvırdım, görmezlikten geldim.
Karnımdaki gurultuyu duymuş gibi,
Simitçi yanıma geldi, peşinde siyah kedi,
Cebimdeki parayı ikiye böldüm,
Yarısını dönüş yoluna ayırdım,
Yarısı ile simit aldım,
Simidin yarısını martılara attım,
Diğer yarısının birazını ben yedim,
Birazını siyah kediye verdim.
Köpüklü dalgalar yükseldi gemi geçince,
Islanmamak için kaçtı martılar,
Kediler de gitti, keyfim de…

Bu sabah huysuz sabah…

Karar verdim bu sabah,
Yarın sıkıntılarımı vereceğim
Sokaktan geçen ilk eskiciye.
Öyle biriktirmişim ki
Tahta kurdu gibi yiyorlar gecelerimi!
Onlarla birlikte versem mi ruhumu?
Bir de pişman olmak var sonra!
Geri istersem getirir mi eskici?
Ya satarsa zengine “şair ruhu” diye?
Paraya para demez o zaman!

Yok! Yok! Olur mu öyle şey?
Hep şu tahta kurtlarının suçu!
Kemiriyorlar gecelerimle birlikte düşüncelerimi…
Bir şair verir mi ruhunu ellere?
Benden iyi kim kıymet bilecek?
Vermem ruhumu hiç kimseye!

Bu sabah huysuz sabah…

Ben bir o kadar keyifsiz…
Bir o kadar uykusuz…
Bir o kadar da meteliksiz…

(2005)