Bu Sabah Farklı... Şiiri - Gökhan Seçilmiş

Bu sabah bütün umutlarımı yitirmişim gibi hissediyorum
Önceden de cok kapıldım bu hisse
Ama dedim ya
Bu sabah farklı ….!
Gözlerimi güneşe acış şeklim aynı olmasına rağmen
İçimden bir ses intiharı dile getir dedi sanki ellerime
Ansızın gidersen ardında kalanlara bir neden bulunsun diye
Kalemim beyaz sayfaya inat leke bırakıyor murekkebi ile
Hakimiyetimi yitirdiğim anda kağıdımı ıslatan göz yaşlarım yetmezmiş gibi,
Bir de o ıslatıyor göz yaşlarımın üzerini ve içlerine karışıyor mürekkebi
Belliki oda ağlıyor benim gibi…!
Bu sabah oda farklı …! Önceden umut yazardı hep
Şimdi sadece hüsrandan ve kırık kalplerden bahsediyor
Ve karamsarlık sarıyor her yanımı..! kapkara bi koku var
Senin kokun değil üzerimdeki aksine ölüm kokuyor her yanım
Ve acıyor senin kokunun sindiği her yer …!
Tesellisi dokandıgın dudaklarıma dusuyor nedense
Bir zamanlar aşk tadında öptüğün dudaklarıma ….!
Avutmuyor sarkılar artık beni …!
Hayallerimin yok oldugunu hissediyorum
Sana dair kurdugum her planımı yırtıp atan benmişim meğer
Ellerimle yapmıştım seni ve yine o ellerimle yıkmışım …! Çok geç anladım
Dünya dönüyor sensiz evet…! Ama artık bunuda hissedemiyorum
Kulaklarımda cınlıyor şu günlerde bana binlerce kez sigarayı bırak diyişlerin
Eskisi gibi değil sigaramın tadı.! meğer sen kızdıgın için anlamlıymıs
Yinede içiyorum işte …! Hatta dafa fazla içiyorum sensizliğime inat
Ölüme yakın olmak hoş bir duygu sensizliğe kıyasla
Çektikçe içime azalıyorum, eridiğimi hissediyorum
Ölüyorum…!
Bunca şeye birkaç satır karalayıp terk etmekmi gerekiyor hayatı?
Yazmalı mı acaba ellerim intihar için planlanmıs birkaç cumle?
Yoksa bir sebep göstermek manasızmı olur ardımda kalanlara?
Aniden, apar toparmı gitmeliyim tıpkı bu sabahın farkı gibi?
Peki ya karalanan beyaz sayfalardaki birkaç satır yeterli olacakmı gidişimi savunmak için?
Telafuze gerek var mı ki?
Kaybettikten sonra kendimi açıklar mı yazacağım iki satır ölüm nedenlerimi?
Paylaşır mı acılarını sevdiklerimin ve sevenlerimin?
Küfür etsem su an ne kadar günaha girerim?
Peki ya bassam tetiğe silahı dayayıp beynime
Yanarmıyım dersin cehennem dedikleri o mahşerde
Bundan acı olabilirmi acaba?
yaşarken hissedememek kadar kötü mü dür?
Göz yaşlarımın dudaklarıma her duşdüğünde aldıgım tuzla karışık tad gibimidir?
Peki ya seni parcalarken ellerimle senle bir parcaladıgım yüreğimin acısı? ?
Ondanda ağır gelebilir mi bana yakılacağım ateş?
Ölüyorum her nefeste …! Sen yoksun hissedemiyorum.
Ölüyorum ve ölürken bile seni seviyorum
Ölüyorum işte gücümde yok acizim çok …! Dayanamıyorum
Seni terk etmişliğimin altında eziliyorum aylardır
Pişmanlıgımın gölgesinde sevdam cok kucuk kalıyor
Geri dön de diyemiyorum…! Yapamıyorum
Senin de dön diyişlerine karsı tamam diyemiyorum
Döndüm işte sözcugunu cıkaramıyorum dudaklarımdan
Tersine ceviremiyorum hiç bir şeyi…!
Ben koysamda bedenimi önüne..!
Durmuyor zaman,ezip geciyor yüreğimi.
Nedenini sorma …! Beni bilirsin hep içime atarım
Bu güne kadar öyle yaptım
Yine öle yapacağım …! Kızma …!
Ben böyleyim işte..! biliyorsun
içime atarım beni mahvedeni
Sırf zarar vermesin diye bir başkasına
Buda benimle gömülecek belki yarın …!
belki ne zaman cesaretim gelirse o zaman
beklide yıllar sonra …!
Ama sonuc olarak gideceğim yere içimde götüreceğim sebeblerimi
Her seferinde gitmeye karar veriyorum ama henuz bir bilet alamadım azrailden
Cesaret edipte cıkamıyorum karşısına …!
Talep bile edemiyorum ölümü bu ucurumdayken
Çok suçluyum …! Günahlarım Boyumu aştı
Ve en büyük günahım sen..!
Ama nedense takmıyorum hiç senin dışındakileri
Bekliyorum sadece, ne beklediğimi bilmeden …!
Sebebi sensin
Böylesine sevdirmeseydin kendini bana
Böylesine sevmezdim yaşamayı ….!
Bu kadar korkmazdım ölmekten.
Sen gittin ama hayat yanımda kaldı
Sen yokken ona sarıldım hep o ise hiç senin gibi sarılmadı bana
Hayat terk etmiyor beni ama kucaklamıyorda
Kısacası:
her saniye bi ağlama isteği var içimde bugun
göz yaşım gözümde hazır bekliyor sanki ve nedenini bilmiyorum
Her şeyim yok oldu sen gibi …! Hayellerimde yok artık bir yaşam belirtiside …!
Bedenim izdivada ölümünü bekler oldu..!
Ruhumu zaten sorma..! onu sen gittiğinde gömdüm ben