Bir pazar sabahına daha sensiz uyandım.
Pazar gününün sevinci var içimde,
Bir de bitmek bilmeyen özlemin…
Bu pazar da yoksun, güzel gözlüm.
Bir pazar sabahına daha gözlerimi açtım.
Yokluğun hemen belli etti kendini bana.
Aklımda yine o güzel bakan gözlerin,
Her sabah olduğu gibi, bu sabah da yoksun.
Bir kahve yaptım, bir sigara yaktım.
Sessizliğin tam ortasında tek başımayım.
Yanan hayallerimden dumanlar çıkıyor,
Sensizliğin kucağında öylece oturmaktayım.
Cansız nefesleri alıp veriyor ciğerlerim.
Bu sabah seni daha çok hatırladım.
Hayatın tadı seni düşününce çıkardı,
Şimdi seni düşününce hiçbir tadım kalmadı.
Bahar da tekrardan canlanan bitkiler,
Kış uykusundan uyanan hayvanlar…
Yeniden doğan bir güneş gelir de aklıma,
Zamanla buna da alışır kırılan yüreğim.
Kayıt Tarihi : 31.1.2025 22:25:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Anlatıcı, bir pazar sabahına yine sevgilisiz uyanmanın hüznünü yaşıyor. Her sabah hissettiği yokluğu ve özlemi bu sabah da derinden hissediyor. Kahvesini yapıp sigarasını yakarken, sessizliğin ortasında yalnızlığını ve kaybolan hayallerini düşünüyor. Sensizliğin içindeki boşluk, hayatın tadını onun yokluğunda silmiş. Baharın gelişiyle doğanın yeniden canlanması gibi zamanla bu acıya alışacağına dair bir umut kıvılcımı da var; ama şimdilik yüreği kırık ve yalnız. Özetle, şiir özlemin ve yokluğun acısını, yalnız bir pazar sabahında içsel bir gözlemle anlatıyor, aynı zamanda zamanla kabullenme ve hayata alışma temasını da işliyor.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!