Bu Sabah Şiiri - Yahya Özcan

Güneşin gözleriydi bu sabah
Gözlerimdeki ışık
Bütün karanlıkları sildi bakışların
Ellerim saçlarında gezinirken
Yüzündeki o tatlı hüznü haykırır
Rüzgârın sesi kulağıma.
Küçük ellerinde filizlenir
Bülbülün güle olan hasreti
Ne büyük mutluluk yanında uyanabilmek
Küçük bir buse kondurmak
O öpülesi dudaklarına

Şu çorak topraklara uzansam
Yemyeşil çimenler biter mi acaba
Bir dal olsam haykırsam
Duyup sesimi gelirmisin acaba
Bir damla kan olsam
Akıtır mısın beni toprağa
Şu gözlerde bir çiğ tanesi olsan
Acaba kıyabilirmiyim sana

Bir istasyon sabahında bulmuştum seni
Her köşeye bir gülücük koymuştum
Titrek bir melodiydi o sabah, saatim
Sanki mevsimler bahara uyanmıştı
Bir başkaydı o seherin bülbülleri
Başkaydı her çiçek, her böcek
İnsanlar başka, şehirler başka.
Sanki bir uykudan yeni firar etmişim...
İlk kez yaşadığımı fark etmiştim
O sabah sanki
Sen olmuştun ben doğmuştum…

İsterdim aslında
Bir kelebeğin ömrü kadar,
Mesut günlerim olsun
İsterdim bir lokma ekmeği paylaşacak
Bir kimsem olsun
Dalgalansın rüzgâr saçlarımda
Yanağımda bir kadının sıcacık elleri olsun
İsterdim aslında bu sabah,
Sen ol, benim senin olsun…