Bu sabah Şiiri - Gündüz Aydın

Geldiğinde haber ver, beklemekten yoruldum
Sırma saçlım yoksun sen, yine yoksun bu sabah
Yıllar beni terketti, ben onlara darıldım
Hüzün yüklü gözlerim, kime baksın bu sabah.

Çok özledim, özledim; hem de çokça uykum var
Her vuruşta okların, sıcacık kanım akar
Dağlarda papatyalar, saçların gibi kokar
Gönlüm şaştı bu işe, nere çıksın bu sabah.

Herkes gitti, rıhtımda; hiç bekleyen kalmadı
Vakit doldu sonunda, günler derdim bilmedi
Nasıl bir şans bendeki, yine yine olmadı
Gül yerine gözlerim, kimi taksın bu sabah.

Hafif bir yel esiyor; bana doğru, bu yana
Kırlangıçlar gelmiş de, ağıt yakıyor bana
Nasıl yorgunum bilsen, nasıl vurgunum sana
Nere olursa olsun, gönlün aksın bu sabah.

En çok naz’ı sevmezdim, şimdi o da bıraktı
Yine nazlansan yine, gidişin canım yaktı
Rüyada mı gerçek mi, hayâlin yine baktı
Gurur dağın dumanlı; çöksün, çöksün bu sabah.

Gülüm dedikçe sana; şımardın, nazlar yaptın
Kırdın beni çok kırdın, anlamsız sözler yaptın
Küllendikçe bu sevda, harmanca közler yaptın
Ben yoruldum, gözlerin; el’i yaksın bu sabah.

Sen de pişmansın, duydum; ayrılan vakit bitti
Uzatmayı oynarken, seyirciler terketti
Şimdi noktayı koydum, yetti diyorum yetti
Yaş yerine gözlerin, beni döksün bu sabah.

Bu sabah kırlangıçlar, aldı beni götürdü
Yine yoksun, yine yok! Yıllar beni bitirdi.
İkimizi nazların, nerelere getirdi.
Gün başladı yoksun sen, yine yoksun bu sabah.