Bu Sabah Şiiri - İsmet Barlıoğlu

Bu sabah güneş güneş girdin penceremden içeri,
Nurlara boğuldu değip dokunduğun her yer,
Işıktan taklar sıralandı pencerelerimden kapıma,
Hacet kapıları açıldı tavanımdan,
Nur fışkırdı saksıdan, çiçekten,
Hayallerimi ayıramaz olup gittim
Gerçekten.

Senle süslendi eski divanım, kırık sandalyem, masam,
Yüzüm, ellerim, kucağım,
Saçlarım, omuzlarım,
Hasretten kurtulup bedenine can gelen dudaklarım,
Bulutları altlarında bulup gitti
Ayaklarım.

Akşamlaştın biryerlerde, geceleştin,
Zamanlara inat gençleştin,
İstemedim artık sökmesini şafakların,
İstemedim ağarmasını tanyerinin,
Gider de bir daha gelmezsin korkusuyla
Uzattım akşamları iki mızrak boyu
Ve açtım geceyle sabahın arasını
Savaş alanları kadar.
Karayaslarımı çektim pencerelerime, girmesin diye
Şafaklar.

(Hikmet BARLIOĞLU (1933-2003) 'nun
YILDIZLARIMI KOPARMAYIN İsimli Serbest Şiirler 'inden >69-70/100)