Bu Sabah Şiiri - Soner Kamil Kocaman

Bir Ankara sabahına yalnız uyandım yine
Sabah her zamanki sabah
Ben her zamanki ben
İçimde tek değişen
Arzularım var yüreğimi delen
Seni bir gün önceden daha çok isteyen
Önüne geçilmeyen
Sözümü dinlemeyen
Bir yüreğim var seni bekleyen

Bir Ankara sabahında acılarım var yine
Penceremi açıyorum
Geceden kalma hayallerimi
Rüzgar süpürsün diye
Odamın her köşesinde sen kokuyor
Rüzgar bile alıp götürmek istemiyor
Böyle güzelmiş kalsın diyor
Bu sabah yine bedenim titriyor
Odama giren ayazdan değil
Sadece sensizlikten üşüyor

Bu sabah cigaram bir başka tütüyor
Ciğerlerim iki nefeste körüklüyor
Seni bunlar geri getirmiyor
Ne sigaram ne hayallerim
Ne de ben de kalan sararmış resmin
Hiçbiri yalnızlığa yetmiyor
Sensizliğe çare olmuyor
Sadece süründürüyor
Bir öncekinden daha ağır bir sürgün

Bu sabah yine aldatmadım seni
Tüm güzelliğiyle sevdim hayalini
Başucuma koydum gülümsemeni
Kalbime sakladım gözlerini
Rüzgar bile süpürmedi benliğini
Bu sabah kandırdım yine kendimi
En azından bunu başarıyorum
Gelmeyeceğini bile bile
Teselli ediyorum kırık kalbimi
Bu sabah yeter bu kadar değil mi