Yalnızlık bir düşünce
Akrep gibi ruhumu sokan
Sığınmışım kör vicdanalara
Yanacağımı bilmeden.
El uzattığım eller
Kor gibi diller...
Kucağıma bıraktıkları
Durmadan büyüyen korku,
'Kaybetmek' diye ağlar.
Sandılar ki razıyım
Görsünler daima beni hor.
Öğrendim vazgeçmeyi bir bir
Taş yüreklerden, olsa da zor.
Gönül usanmadan der ki:
"Sevmek gaflet,
İnanmak aldanmak"
Denklemini bozsun.
Ne yalnızlık, ne korku, ne vazgeçmek...
Birisi olsun bu sabah
Uğrumda gözlerini açsın.
08.03.2017
Kayıt Tarihi : 8.3.2017 21:57:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!