Bu sabah çok özledim,
Kızımı, karımı çok özledim,
Oğlumu, onları çok çok özledim.
Özledikçe yaşadığımı anlıyorum,
Beklide bu yüzden özlüyorum sevdiklerimi.
Bu sabah kuşları da özledim.
Penceremde öten, ötmeye gelen kuşları,
Özledim. Suyun sesini özledim,
Bu sabah çok özledim.
Senide özledim biliyor musun?
Çekip gitmelerini özledim.
Yalanım yok ki
Simay’ımı
Ömür’ümü hep özledim.
Ben niye böyleyim bilmiyorum ki
Kurduğum bahçelerimde ki çiçeklerimi özledim.
Onların kurumasına
Göz yaşlarımı katarım.
Bu sabah gözyaşlarımı özledim.
Özlemlerimi özledim.
Beklide ben bu sabah şairliğimi özledim.
İsmet Aci
İstanbul
Kayıt Tarihi : 3.11.2011 16:50:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![İsmet Aci](https://www.antoloji.com/i/siir/2011/11/03/bu-sabah-128.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!