Ay ışığında sureti düşer;
Yaftalarını rafa kaldırır.
Hava karanlık ile örtüldüğünde
Bilinçaltının yıldızı aydınlanır.
ve hesaplaşmaların vaktidir bu vakit
İnsan sevdiğine en çok
Bu saatte hançerini vurur
ve en çok bu saatte yaralanır.
''Ben gözlerimi güneş ufukta kaybolurken açıyorum
Uyanıyorum ölüm uykusundan yorgunluğumla''
Kayıt Tarihi : 11.5.2020 23:17:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!